Historia piłki nożnej w Żernicy. Historia Naprzodu Żernica.

Ludowy Klub Sportowy „Naprzód” Żernica jest jednym z kilku klubów sportowych działających obecnie na terenie Gminy Pilchowice. Jednak mieszkańcy tej miejscowości swoje największe sportowe chwile przeżywali jeszcze przed II wojną światową, zanim powstała drużyna piłkarska i klub. W 1936 roku bowiem miejscowa drużyna w piłce palantowej (Schlagball) sięgnęła we Wrocławiu po tytuł wicemistrza Niemiec. W finale rozgrywanym na oczach wodza III Rzeszy – Adolfa Hitlera żerniczanie przegrali wówczas z Fortuną Düsseldorf.

Jeśli idzie o samą piłkę nożną, to w tamtych przedwojennych latach rozgrywano wyłącznie mecze towarzyskie.  Jednak tuż po zakończeniu działań wojennych w 1946 roku przystąpiono, już w Polsce, do zakładania drużyny piłkarskiej. Na okolicznych boiskach znowu odbywały się przyjacielskie mecze z sąsiednimi wioskami, zaś rok później (według niektórych źródeł) powstał klub (sekcja) Ludowy Zespół Sportowy „Naprzód” (?) Żernica, który w 1948 roku rozpoczął oficjalnie grę w Klasie C.

Odnośnie tego faktu istnieją jednak pewne nieścisłości. Są bowiem źródła, które mówią o utworzeniu w tamtym czasie z inicjatywy działacza sportowego Wilhelma Gałeczki jedynie sekcji piłki nożnej. Wątpliwą też jest jej nazwa, o czym piszę trochę niżej. Kwestią bezsporną jest natomiast fakt, że dwa lata po wojnie piłkarze rozpoczęli swoje rozgrywki od wspomnianej Klasy C, a skład pierwszej historycznej ekipy przedstawiał się następująco: Paweł Glugosz, Jerzy Dusza – Otto Kottlorz, Gerard Kotlorz, Ernest Goldman, Karol Goldman, Gerard Rduch, Eryk Rduch, Jan Węglarczyk, Beno Górecki, Ryszard Fabian, Hugo Binia, Franciszek Duda, Józef Kurzal, Erich Szmidt, Michał Kupka, Stefan Kłyk i Zygfryd Foit.

Boisko, na którym wtedy rozgrywano mecze w Żernicy, znajdowało się przy ulicy Wiejskiej (która obecnie nosi nazwę Ks. Józefa Szafranka) w kierunku miejscowości Smolnica obok nieistniejącego już dzisiaj Państwowego Gospodarstwa Rolnego. W pierwszym swoim meczu ligowym drużyna z Żernicy podejmowała zespół z Wójtowej Wsi – ZMP Wojtowianka. Spotkanie to zakończyło się wynikiem 6:4 a stroje żerniczanom pożyczył na to spotkanie prezes gości, gdyż zawodnicy z Żernicy nie posiadali swoich w jednolitych barwach. Po pierwszym zwycięstwie przyszło kolejne. Wyższość żerniczan musiała uznać także drużyna Orła Ostropa która uległa 2:3. Warte podkreślenia jest to, że tamte sukcesy zostały osiągnięte bez udziału trenera, którego w tamtych czasach po prostu drużyna nie miała.

Po nowym podziale administracyjnym kraju w lipcu 1950 roku wprowadzono także 21 sierpnia tego samego roku nowy podział okręgów i podokręgów w „życiu piłkarskim”. Dziesięć dni po tym fakcie utworzono zaś Podokręg Rozgrywkowy w Zabrzu Okręgu Katowickiego. Taka była oficjalna nazwa zawarta w dokumentach. Mimo wielu późniejszych zmian organizacyjnych podokręg zabrzański funkcjonuje do dzisiaj. Jak podaje „Księga jubileuszowa Podokręgu Zabrze” jesienią w pierwszych rozgrywkach (po zlikwidowaniu OZPN w Opolu) wzięło udział 71 klubów podzielonych na trzy grupy/klasy (A – 20 zespołów, B – 30 zespołów i C – 21 zespołów). W składzie grupy C znalazła się Żerniczanka (nie Naprzód, co podważa jego założenie w 1947 roku). Była też ekipa zza miedzy – Jastrząb Nieborowice.

Drużyna Naprzodu Żernica z lat 50-tych.

Górny rząd od lewej: sędzia, Karol Fuchs, Józef Hajduk, Grzegorz Dusza, Tomasz Barteczko, Oskar Bawoł, Bernard Balon, Walter Konopka

Dolny rząd od lewej: Eryk Fabisz, Gotfryd Foit, Paweł Słomka, Feliks Fuchs

Co do nazwy klubu istnieją różne rozbieżności, a nawet sprzeczności. Już nawet w wyżej przytoczonej publikacji, gdyż w jednym miejscu przy w składzie lig podaje się wspomnianą Żerniczankę zaś w drugim przy notce o klubie mowa jest, że powstał oficjalnie w 1947 roku LZS „Naprzód” Żernica. Z przekazu Krystiana Czugi wiadomo jest jednak też, że na początku lat 60-tych (prawdopodobnie w 1951 roku) żerniczanie sprawili ogromną niespodziankę w rozgrywkach pucharowych. Otóż w meczu Pucharu Polski pokonali III ligową drużynę z Szopienic, wygrywając w stosunku 6:3. Do sukcesu tego przyłożyli cegiełki: Herbert Fabian, Józef Bieniek, Gerard Fuchs, Ginter Kaleta, Ginter Michalik, Edward Śmieja, Karol Goldman, Eryk Czuga, Eryk Rduch, Stefan Kłyk, p. Stroba, p. Flok i p. Kubus.

Mimo tych wszystkich wyżej opisanych bezspornych faktów istnienia w Żernicy zorganizowanej drużyny piłkarskiej, a zarazem też istniejących rozbieżności za oficjalną datę założenia Ludowego Zespołu Sportowego w Żernicy przyjmuje się jednak dzień 16 czerwca 1956 roku, czyli czas, kiedy powstała siedziba klubu wraz z obecnie istniejącym obiektem sportowym, na którym piłkarze rozgrywają mecze po dzień dzisiejszy. Wspomniana data powstania klubu wiąże się także z objęciem sterów prezesa przez Pawła Glugosza, członka pierwszej drużyny piłkarskiej w Żernicy. Wtedy to bowiem klub przyjął swoje oficjalne barwy, które obowiązują do dziś i wtedy też rozpoczęto systematycznie spisywać jego historię.

Jak już zostało wspomniane na wstępie o założeniu klubu historia sekcji piłki nożnej rozpoczęła się już niedługo po wojnie, kiedy to pierwsza historyczna drużyna piłkarska z Żernicy rozgrywała swoje mecze na starym boisku w sąsiedztwie Państwowego Gospodarstwa Rolnego. Obecnie w tym miejscu stoi budynek nowego przedszkola. Swój pierwszy oficjalny sukces futboliści zanotowali już jednak na nowym boisku przy ul. Nieborowskiej (obecnie ul. Górnicza), kiedy w 1957 roku awansowali do Klasy B. Po roku nastąpił kolejny progres i żernicki LZS od 1958 roku rozgrywał spotkania już w Klasie A. Na trzynaście drużyn występujących w tamtym okresie w tej klasie rozgrywkowej ekipa z Żernicy była jedyną drużyną wiejską. Pozostałe ekipy reprezentowały Zabrze i Gliwice. Żerniczanie potykali się wtedy m.in. z rezerwami Piasta i późniejszego wielkiego Górnika.

Drużyna Naprzodu Żernica z lat 60-tych.

Górny rząd od lewej: Paweł Glugosz, Gerard Kupka, Eryk Tratuaker, Ginter Fuchs, Rudolf Twardowski, Feliks Fuchs, Gerard Hajduk, Reinhold Rusin, Tomasz Barteczko, Gerard Musioł, Edward Przybyła

Dolny rząd od lewej: Wilhelm Labus, Lotar Rusin, Ginter Adamski

Występy na najwyższym szczeblu rozgrywkowym w podokręgu zabrzańskim trwały do roku 1968, kiedy to przyszło przełknąć pierwszą znaczącą porażkę i degradację o szczebel niżej. Występy w Klasie B trwały bardzo krótko, bo tylko rok. Jesienią 1969 roku sekcja zawiesiła swoją działalność. Przyczyną była masowa w tamtym okresie migracja ludności do Niemiec. Ludzie wyjechało tylu, że drużynę trzeba było rozwiązać. Niemożliwe było bowiem zebranie tylu chętnych do gry, aby wystawić drużynę do rozgrywek. Przerwa w funkcjonowaniu LZS-u trwała aż 12 lat. Było to oczywiście z wielką szkodą dla mieszkańców, których znaczna część była zagorzałymi fanami żernickiej jedenastki. Na osłodę mogli jednak kibicować w tamtych latach reaktywowanej drużynie z Nieborowic oraz nowicjuszom ze Smolnicy.

Na czele przywróconego bowiem do życia sportowego w 1981 roku klubu stanął Roman Malcherczyk, który zawodowo był związany z górnictwem. Spory właśnie wkład w ponownym pojawieniu się Żernicy na piłkarskiej mapie Polski miała Kopalnia Węgla Kamiennego „Knurów” z Knurowa. Po wizycie przedstawicieli żernickiego środowiska sportowego u ówczesnego kierownika kopalni Jana Szlachty (późniejszego prezesa zabrskiego Górnika w latach 1983-1984) ten rozdysponował odpowiednie środki i Naprzód Żernica został zgłoszony do rozgrywek. Oprócz zapewnienia sprzętu dla piłkarzy dzięki kopalni powstało także ogrodzenie przy boisku od strony ulicy Nieborowskiej.

Powstało ono dzięki społecznej pracy członków klubu oraz miejscowych sympatyków, którzy poświęcali na to swój prywatny czas. Dziś to jest nie do pomyślenia i raczej a wykonalne w czynie społecznym. Żerniczanie mogli więc rozpocząć rozgrywki i ponownie z piłkarskiego dna – którym wtedy była Klasa C – zaczęli się powoli i mozolnie przebijać w górę piłkarskiej hierarchii. Pojawili się też w tamtym okresie w Żernicy trenerzy z głośnymi nazwiskami. Pierwszym był sławny „Zyga” nazywany też „Małym”, czyli urodzony w Suchej Górze koło Bytomia – Zygfryd Szołtysik. Niestety mistrz olimpijski z Monachium oraz siedmiokrotny Mistrz Polski i sześciokrotny zdobywca Pucharu Polski z zabrskim Górnikiem długo miejsca w Naprzodzie nie zagrzał. Prowadził żerniczan tylko przez około dwa miesiące.

Schedę po nim przejął także były znakomity zawodnik, były obrońca Górnika Zabrze – Rainer Kuchta. Wychowanek GKS-u Gliwice po roku przekazał pałeczkę byłemu graczowi chorzowskiego Ruchu – Franciszkowi Timowi. Pod wodzą tych trenerów Naprzód zanotował szybko dwa awanse i powrócił na boiska Klasy A. Niestety autor ostatniego awansu Franciszek Tim zmarł na zawał serca we wrześniu 1986 roku i nie mógł kontynuować swojej misji budowy stabilnej drużyny.

Na tym poziomie żerniczanie grali w latach 1983-1988, po czym przyszło im znowu grać niżej. Kolejna banicja trwała jednak niezbyt długo i na początku lat dziewięćdziesiątych a dokładnie w 1992 roku wrócili do Klasy A by w 199? spaść z niej ponownie. W 1994 roku prezesem został ówczesny dyrektor oddziału Górnośląskiego Banku Gospodarczego – Marek Gronek. Z LZS-u zrobiono KS i w planie były wielkie sukcesy sportowe oraz menadżerskie. W tym czasie nastąpił kolejny powrót do Klasy A w sezonie 1995/1996. Awans wywalczyła drużyna w następującym składzie: Grzegorz Kalnik, Kazimierz Słowik i Joachim Koczorek (bramkarze); Mariusz Polok, Piotr Cyroń, Maciej Gogulla, Tomasz Przybyła, Andrzej Hajok i nieżyjący już Franciszek Wołoszyk (obrońcy); Roman Michalec, Edward Michalec, Henryk Kotlorz, Adam Przybyła, Marcin Sobota i Daniel Kuczmik (pomocnicy i napastnicy).

Wtedy też w roku 1996 nastąpiła fuzja z borykającym się z ogromnymi kłopotami finansowymi Klubem Sportowym z Bojkowa którego piłkarze występowali w lidze okręgowej. Początkowo może i był to sukces sportowy. Bo zamiast gry o szczebel wyżej Naprzód grał aż (!!!) w lidze okręgowej. Jednak jak życie pokazało, pisze zawsze swój scenariusz. Po fuzji w klubie było ponad 40 zawodników. Lekarstwem miały być rezerwy grające w Klasie A. Zakończyło się to zaś wszystko tak, że kibice odwrócili się od zespołu, bo I drużyna rozgrywała mecze w Bojkowie (i grało w niej niewielu żerniczan) zaś rezerwa grająca w Żernicy z hukiem spadła do Klasy B, zajmując ostatnie miejsce w rozgrywkach.

Z początkowego sukcesu została zatem raczej spalona ziemia. Ratowaniem tego zajął się wybrany w 1998 roku na prezesa Jerzy Rusin, który oddał temu klubowi swoje serce, zostawiając w nim wiele zdrowia i pieniędzy. W sumie więc Naprzód grał na tym najwyższym w swojej historii szczeblu rozgrywkowym przez 5 lat i od sezonu 2001/2002 ponownie wrócił na szczebel Podokręgu Zabrze.

Drużyna Naprzodu Żernica z sezonu 1994/1995.

Górny rząd od lewej: Grzegorz Kalnik, Henryk Kotlorz, Adam Przybyła, Tomasz Przybyła, Roman Michalec, Maciej Gogulla, Piotr Cyroń, Franciszek Wołoszyk, Daniel Kuczmik

Dolny rząd od lewej: Rafał Krzyżowski, Mariusz Polok, Janusz Rybarz, Marcin Sobota, Eugeniusz Bajer, Kazimierz Słowik, Piotr Twardawa, Tomasz Mańka

Drużyna Naprzodu Żernica z sezonu 1994/1995.

Górny rząd od lewej: Daniel Kuczmik, Franciszek Wołoszyk, Maciej Gogulla, Mirosław Foit, Grzegorz Kalnik, Kazimierz Słowik, Piotr Cyroń, Henryk Kotlorz i Roman Michalec

Dolny rząd od lewej: Rafał Krzyżowski, Mariusz Polok, Eugeniusz Bajer, Adam Przybyła Tomasz Przybyła i Edward Michalec.

Po nieudanym sezonie 2009/2010, w którym piłkarze Naprzodu zajęli ostatnie miejsce w tabeli zabrzańskiej Klasy A, przyszło im ponownie przełknąć gorzką pigułkę i po raz 3 rozpocząć rozgrywki od samego dna w piłkarskiej ligowej hierarchii. Na tamten czas było to Klasa B (Klasy C nie było). Ta banicja trwała dokładnie 2 sezony. Żerniczanie byli już blisko awansu w pierwszym roku jednak w ostatecznym rozrachunku lepsi okazali się piłkarze Orłów z Bojszowa i Zrywu Radonia. W sumie do awansu zabrakło tylko i aż trzech punktów.

Co się odwlecze, to nie uciecze. Sezon 2011/2012 był zdecydowanie bardziej udany (2 miejsce na zakończenie sezonu) i po ostatnim derbowym meczu z Victorią Pilchowice (4:1) na wyjeździe piłkarze mogli świętować powrót do zabrzańskiej „Serie A”, jak żartobliwie w piłkarskim światku jest nazywana ta liga. Sezon ten był bardzo wyrównany, bo lidera (Ruch Kozłów) od czwartej ekipy dzieliły raptem tylko 3 punkty. Nie da się również ukryć, że w awansie wydatnie pomógł walkower za przegrany mecz u siebie z Sośnicą Gliwice. Gdyby nie to rozstrzygnięcie to nie wiadomo czy na awans nie trzeba by było czekać minimum dodatkowy rok lub więcej.

Opracował Adam Szuler

Drużyna Naprzodu Żernica z sezonu 2007/2008.

Górny rząd od lewej: Józef Kasprzak, Patryk Kalnik, Paweł Suffner, Arkadiusz Burzawa, Piotr Zieliński, Joachim Szepe, Roman Nowak, Mariusz Sikora, Rafael Foit, Krzysztof Niniczka, Dawid Skorupski, Piotr Żyła

Dolny rząd od lewej: Paweł Grzegorczyk, Kamil Guliński, Ireneusz Szombierski, Robert Walkosz, Roman Śliwowski, Paweł Madej, Eugeniusz Bajer

Drużyna Naprzodu Żernica z sezonu 2008/2009.

Górny rząd od lewej: Józef Kasprzak, Grzegorz Nowak, Mariusz Sikora, Tomasz Mazur, Roman Nowak, Krzysztof Niniczka, Paweł Madej, Paweł Suffner, Rafael Foit, Kacper Wrona, Dawid Skorupski, Joachim Szepe, Piotr Żyła

Dolny rząd od lewej: Piotr Zieliński, Grzegorz Magiera, Tomasz Sokołowski, Patryk Kalnik, Eugeniusz Bajer, Arkadiusz Burzawa, Robert Walkosz

Drużyna juniorów Naprzodu Żernica z roku 2009.

Górny rząd od lewej: Czesław Michalec, Mateusz Łakomski, Łukasz Oleszowski, Łukasz Wieczorek, Tomasz Szymański, Marcin Oleszowski, Kacper Wrona, Tomasz Nowakowski, Rafał Russin, Joachim Faber, Sławomir Sokołowski

Dolny rząd od lewej: Dawid Bienia, Vartan Ayvazyan, Grzegorz Magiera, Dawid Wołoch, Paweł Michalski, Tomasz Bauch

Drużyna trampkarzy Naprzodu Żernica z roku 2007.

Górny rząd od lewej: Łukasz Wieczorek, Łukasz Dudek, Michał Noga, Mikołaj Gucwa, Piotr Waluga, Sebastian Morawiec, Adam Balon, Dominik Kotlorz

Dolny rząd od lewej: Krzysztof Kościółek, Patryk Michalec, Roger Klos, Patryk Bondyra, Dariusz Kuta, Szymon Gawron, Patryk Wiącek, Oskar Wiącek

Drużyna trampkarzy Naprzodu Żernica z roku 2008.

Górny rząd od lewej: Łukasz Wieczorek, Roger Klos, Patryk Kościelny, Piotr Baranek, Denis Erfurt, Sebastian Morawiec, Dominik Kotlorz, Szymon Gawron

Dolny rząd od lewej: Dawid Gabryszewski, Florian Kotzur, Patryk Bondyra, Bartosz Kluger, Patryk Wiącek, Oskar Wiącek, Adam Bartosik

Drużyna Naprzodu Żernica z sezonu 2011/2012.

Górny rząd od lewej: Sławomir Sokołowski, Rafael Foit, Szymon Kopyś, Tomasz Bauch, Piotr Zieliński, Tomasz Szymański, Grzegorz Łajszczak, Bartosz Guszta, Paweł Madej, Zbigniew Sodel, Józef Kasprzak

Dolny rząd od lewej: Tomasz Nowakowski, Eugeniusz Bajer, Tomasz Sokołowski, Arkadiusz Burzawa, Patryk Kalnik, Paweł Suffner, Mariusz Czuga, Rafał Przerwa

Drużyna juniorów Naprzodu Żernica z roku 2012.

Górny rząd od lewej: Szymon Gawron, Adrian Kionka, Mateusz Przybyła, Patryk Wiącek, Tomasz Faber, Dariusz Kuta, Łukasz Wieczorek, Sebastian Foit, Damian Janota, Damian Kowalski

Dolny rząd od lewej: Bartosz Kluger, Michał Langer, Dawid Zagórowski, Krzysztof Kościółek, Denis Erfurt

Drużyna Naprzodu Żernica z sezonu 2012/2013.

Górny rząd od lewej: Józef Kasprzak, Sławomir Sokołowski, Eugeniusz Bajer, Łukasz Wieczorek, Grzegorz Łajszczak, Marek Kowol, Dariusz Kuta, Roman Nowak, Łukasz Urbańczyk, Piotr Zieliński, Dawid Szulc, Rafael Foit

Dolny rząd od lewej: Szymon Kopyś, Paweł Madej, Mariusz Wiącek, Tomasz Szymański, Zbigniew Sodel, Tomasz Sokołowski, Paweł Suffner, Krzysztof Balon, Sebastian Foit, Sebastian Foit

Drużyna Naprzodu Żernica z sezonu 2015/2016.

Górny rząd od lewej: Józef Kasprzak, Sławomir Sokołowski, Łukasz Wieczorek, Jakub Nowosielski, Dariusz Kuta, Tomasz Szymański, Zbigniew Sodel, Mariusz Sikora, Grzegorz Łajszczak, Dawid Kozak, Grzegorz Nowak

Dolny rząd od lewej: Tomasz Sokołowski, Łukasz Kowalski, Paweł Madej, Bartosz Kluger, Krzysztof Balon, Andrzej Pielecki, Andrzej Balon